Een neig ding om te doen in Guatemala is naar de Pacifische kust gaan met Hilda, een tof meisje uit La Cuidad die me een aantal weken geleden bijna over mijn salsa-trauma/afkeer wist te krijgen. Aldaar wist ik, soms samen met haar, te genieten van:
- de zon (met haar)
- het strand (met haar)
- mijn leesboek (niet met haar)
- een dierentuin van reptielachtigen (met haar)
- de pasgeboren zeeschildpadden die je voor 20 quetzal kon sponsoren in een gesurveilleerde aanloop naar de zee, waardoor ze geen problemen hoefden te ondervinden van stelende mensen of rovende vogels die het op hun gemunt hebben, waardoor de kans iets groter wordt (10 procent) dat ze het zullen redden in de zee en uitgroeien tot zo'n fantastische ouwe dikkerd als in de tekenfilms (met haar)
- de geschift hoge golven die de stuntman in mezelf na 23 jaar terug naar boven kregen en waarvoor je in Belgie beboet zou worden als je er alleen al maar naar keek. Maar die een euforistische adrenalinebom genereren als je ze goed neemt en welja, laat ik maar eerlijk zijn en de heldhaftige epische grootspraak bovenhalen die mijn fantasie dat moment predikte: "bedwingt". (niet met haar)
- Pizza met extra pikante chili pepers (met haar, al hoeft dit waarschijnlijk niet iedereen een lor te kunnen schelen)
(Bon, dit gezegd zijnde, ga ik nu even pauzeren en het einde bekijken van de film The Departed op mijn roze computertje, een film die mijn mede huisgenoot hier in het gastgezin, de Texaan Isaac, me schonk en waarvoor ik niet alleen hem maar ook, zij het vooralsnog meer in een Guatemalteekse poging, God dankbaar ben)
Het was dan ook leuk Hilda luttele dagen later terug te zien in Guatemala City om samen met Carlos en de zijnen de dierentuin aldaar te bezoeken, een botanisch gegeven, enigszins gewrongen tussen shopping centers en commerciele onzin, maar heel mooi aandoend.
En een olifantenreet, God zij geprezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten